วัตถุประสงค์ในการเขียนวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ คือ เพื่อศึกษาในเชิงประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการปฏิรูปกฎหมายที่ดินในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เนื้อหาของวิทยานิพนธ์ แบ่งออกเป็น 5 บท ไม่รวมบทนำและบทสรุป บทนำ เป็นการอธิบายถึงความสำคัญของเรื่อง วัตถุประสงค์และขอบเขตของการวิจัย รวมทั้งวิธีการดำเนินค้นคว้า บทที่ 1 กล่าวถึงความหมายและความสำคัญของที่ดิน รวมทั้งวิธีการบริหารที่ดินโดยทั่วไปตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย จนกระทั่งสมัยรัชกาลที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ บทที่ 2 และ บทที่ 3 เนื้อหาติดต่อกัน คือ การบริหารงานในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวก่อนการออกโฉนดที่ดินแบบใหม่ ซึ่งแสดงถึงปัญหาจำเป็นที่ต้องมีการปฏิรูปกฎหมายที่ดิน และสาเหตุของการปฏิรูปกฎหมายที่ดิน บทที่ 4 กล่าวถึงการออกโฉนดที่ดินครั้งแรกในแบบปฏิรูป รวมทั้งกฎหมายที่ดินฉบับสำคัญ ในบทสุดท้าย กล่าวถึงการปรับปรุงวิธีการออกโฉนดที่ดินให้รัดกุม และรวดเร็วยิ่งขึ้น รวมทั้งได้กล่าวถึงปัญหาและผลจากการปฏิรูปกฎหมายที่ดิน